همیشه حرف زدن بهتر از حرف نزدنه

مدتى پیش به قرار ملاقاتى میخواستم برم براى اینکه به طرف مقابلم جواب رد بدم . هیچ حرفى آماده نکرده بودم فقط میدونستم جوابم منفى خواهد بود.تمام.

رفتم جواب رد دادم و برگشتم تو مسیره برگشت حالم قابل وصف نبود در لحظه احساس کردم اشتباه بزرگى کردم و شاید زود قضاوت کردم اما با خودم حرف میزدم و دلدارى میدادم که نه حتما دارم احساسى فکر میکنم و حتما عاقلانه  ترین کار رو تو چند ساعت گذشته انجام دادم.

گذشت...

مدت ها کار من این شده بود که  تو ذهنم تمام دلایلم رو براى رد کردنش رو در رو بگم و جواب هاى اون رو تصور کنم .

مدل به مدل ،از روش هاى مختلف و با زبان هاى مختلف  حتى به لحن هاى متفاوتى که میتونستم حرف بزنم باهاش فکر میکردم.

بعد طبق چیزایى که خونده بودم میدونستم نوشتن خیلى میتونه بهم کمک کنه،یعنى روى یه کاغذ تمام فکر هایى که ذهنم رو به خودش مشغول کرده بود پیاده کنم.

 نوشتم نوشتم ...حتى شک کرده بودم نکنه واقعا بهش علاقه داشتم و به خودم ظلم کردم ،اما فایده نداشت این روش هم که تو خیلى از شرایط بهم براى کنترل کردن افکارم کمک کرده بود راهى از پیش نبرد و من همچنان بعد از گذشت ماه ها دارم به این فکر میکنم میتونستم خیلى واضح دلیل جوابم رو براش بگم و منتظر توضیح باشم و بعد بهش جواب بدم.چقدراینجورى همه چیز متمدنانه (نمیدونم درست نوشتم یا نه) پیش میرفت و من الان حرف هاى بیات شده اى که در شرایط و زمان دیگه اى باید میزدم و نزدم رو براى خودم مدااااام دوره نمیکردم . و من رو با کلى سوال بى جواب که میدونم کاذب هستن و زاییده ذهنم مشغول نمیکرد.

حرف هاتون رو بزنید بزارید احساساتتون اونجایى که باید خودشون رو نشون بدن .ذهنتون  به اندازه کافى از چیزایى پر شده که راه چاره براش نیست ، نگذارید دور هاى باطلى که با یک حرکت سنجیده میشد هرگز دچارش نشد هم جاى ذهنتون رو تنگ کنه و انرژى رو ازش بگیره.

حرف زدن بهترین ابزار دفاعى ما انسان هاست تا روح و جسممون رو از افکار مسموم خالى کنیم.

پس همیشه حرف زدن بهتر از حرف نزدنه.